تاریخچه:
بالانس دارای سابقه ای بیش از 100 سال است. در سال 1866 زیمنس آلمان ژنراتور را اختراع کرد. چهار سال بعد، هنری مارتینسون، کانادایی، تکنیک تعادل را به ثبت رساند و این صنعت را راه اندازی کرد. در سال 1907، دکتر فرانتس لاواچک تکنیک های بهبود یافته تعادل را در اختیار آقای کارل شنک قرار داد و در سال 1915 اولین دستگاه تعادل دو طرفه را تولید کرد. تا اواخر دهه 1940، تمام عملیات تعادل بر روی تجهیزات تعادلی صرفاً مکانیکی انجام می شد. سرعت تعادل روتور معمولاً سرعت تشدید سیستم ارتعاش را می گیرد تا دامنه را به حداکثر برساند. اندازه گیری تعادل روتور به این روش ایمن نیست. با توسعه فناوری الکترونیک و رایج شدن نظریه تعادل روتور صلب، بیشتر دستگاه های تعادلی از دهه 1950 فناوری اندازه گیری الکترونیکی را پذیرفته اند. بالانس لاستیک از فناوری مدار جداسازی مسطح به طور موثر تعامل بین سمت چپ و راست قطعه کار متعادل کننده را حذف می کند.
سیستم اندازه گیری برقی مراحل فلش، وات متر، دیجیتال و میکروکامپیوتر را از ابتدا پشت سر گذاشته و در نهایت دستگاه بالانس خودکار ظاهر شد. با توسعه مداوم تولید، قطعات بیشتر و بیشتری باید متعادل شوند، هر چه اندازه دسته بزرگتر باشد. به منظور بهبود بهره وری نیروی کار و شرایط کار، اتوماسیون متعادل کننده در بسیاری از کشورهای صنعتی در اوایل دهه 1950 مورد مطالعه قرار گرفت و ماشین های متعادل کننده نیمه اتوماتیک و خطوط اتوماتیک متعادل کننده پویا به طور متوالی تولید شدند. به دلیل نیاز به توسعه تولید، کشور ما از اواخر دهه 50 شروع به مطالعه گام به گام آن کرد. این اولین گام در تحقیق اتوماسیون بالانس پویا در کشور ما می باشد. در اواخر دهه 1960، ما شروع به توسعه اولین خط اتوماتیک تعادل دینامیکی میل لنگ شش سیلندر CNC خود کردیم و در سال 1970 با موفقیت آزمایشی تولید شد. فناوری کنترل ریزپردازنده دستگاه تست تعادل یکی از جهت گیری های توسعه فناوری تعادل پویا جهانی است.
متعادل کننده گرانشی به طور کلی متعادل کننده استاتیک نامیده می شود. برای اندازه گیری عدم تعادل ایستا بر گرانش خود روتور متکی است. روی روتور راهنما دو افقی قرار می گیرد، در صورت عدم تعادل، محور روتور را در لحظه غلتشی راهنما، تا زمانی که عدم تعادل در پایین ترین موقعیت فقط ایستا باشد، می کند. روتور متعادل روی یک تکیه گاه که توسط یک یاتاقان هیدرواستاتیک پشتیبانی می شود قرار می گیرد و یک تکه آینه در زیر تکیه گاه تعبیه شده است. هنگامی که در روتور عدم تعادل وجود ندارد، پرتوی از منبع نور توسط این آینه منعکس شده و به مبدأ قطبی نشانگر عدم تعادل پرتاب می شود. اگر عدم تعادل در روتور وجود داشته باشد، پایه روتور تحت تأثیر لحظه گرانشی عدم تعادل کج می شود و بازتابنده زیر پایه نیز پرتو نور منعکس شده را کج کرده و منحرف می کند، نقطه نوری که پرتو بر روی آن می تاباند. نشانگر مختصات قطبی از مبدا خارج می شود.
بر اساس موقعیت مختصات انحراف نقطه نور، اندازه و موقعیت عدم تعادل را می توان بدست آورد. به طور کلی تعادل روتور شامل دو مرحله اندازه گیری و اصلاح عدم تعادل است. دستگاه متعادل کننده عمدتاً برای اندازه گیری عدم تعادل استفاده می شود و اصلاح عدم تعادل اغلب توسط سایر تجهیزات کمکی مانند دستگاه حفاری، دستگاه فرز و دستگاه جوش نقطه ای یا با دست کمک می شود. برخی از ماشین های بالانس کالیبراتور را به بخشی از ماشین تعادل تبدیل کرده اند. سیگنال تشخیص داده شده توسط سنسور کوچک سفتی پشتیبانی متعادل کننده متناسب با جابجایی ارتعاش تکیه گاه است. بالانس یاتاقان سخت به وسیله ای گفته می شود که سرعت بالانس آن کمتر از فرکانس طبیعی یک سیستم روتور یاتاقان باشد. این متعادل کننده سختی زیادی دارد و سیگنال تشخیص داده شده توسط سنسور متناسب با نیروی ارتعاش تکیه گاه است.
شاخص های عملکرد:
عملکرد اصلی ازبالانس لاستیک با دو شاخص جامع بیان می شود: حداقل عدم تعادل باقی مانده و نرخ کاهش عدم تعادل: واحد دقت تعادل G.CM، هر چه مقدار کوچکتر باشد، دقت بالاتر است. دوره اندازه گیری عدم تعادل نیز یکی از شاخص های عملکردی است که به طور مستقیم بر راندمان تولید تأثیر می گذارد. هرچه دوره تعادل کوتاهتر باشد، بهتر است.
زمان ارسال: آوریل 11-2023